Naar aanleiding van de de verhongering in een groepering in het buitenland word ik deze dagen van diverse kanten benaderd met vragen. Hieronder vindt u de vijf meest gestelde vragen en mijn antwoorden op deze vragen. Een soort FAQ, voor wat het waard is.
1
Waarom gaan mensen bij een sekte?
Antwoord: Niemand gaat bij een sekte.
De uitleg van dit antwoord is simpel.
Het begint met een betere definitie: laten we ‘sekte’ vervangen door ‘gesloten groep waarin misstanden plaatsvinden binnen de beslotenheid van de groep’.
Nu hoeven we nog maar 1 ding te weten: naar nog-niet-leden en naar nieuwelingen presenteert de groep zich als zeer aantrekkelijk, met een begerenswaardig aanbod. De leden komen pas in aanraking met de misstanden wanneer zij reeds verslingerd zijn aan het aanbod, en dan is het te laat. Dan functioneren ze alsof ze blindelings verliefd zijn, ze hebben hun bezittingen al aan de groep geschoken, ze hebben reeds hun hele familie verstoten, hen wordt verteld dat de mishandelingen ‘lessen van liefde zijn’ ‘voor hun persoonlijke groei’, enzovoorts.
Pas wanneer de nadelen vele malen groter worden dan de verheven gevoelens, of wanneer de leiding gearresteerd wordt, of wanneer ze worden verstoten uit de groepering, pas dan zullen ze -mogelijk- afkicken en zich een nieuw beeld vormen van de groepering. Net zoals wanneer een verliefdheid afneemt.
2
Gebeurt zulke zelfverhongering ook in Nederland?
Of er momenteel mensen in Nederland zijn die zich uithongeren zullen we waarschijnlijk pas weten wanneer er opvallende sterfgevallen zijn zoals recent in Kenia.
In het recente verleden zijn er wel breatharians actief geweest in Nederland. Zij ‘leven van het licht’ of ‘van de lucht’ of ‘van licht en lucht’. Er is een aantal jaren geleden ook sterfgeval geweest in Utrecht, en ik vermoed dat er ook wel gevallen van nog-niet-dodelijke verhongering zijn aangetroffen in de afgelopen jaren, maar die hebben waarschijnlijk het nieuws niet gehaald, om het maar even cru te formuleren.
3
Wie lopen er allemaal risico om in zo’n groepering te belanden?
Antwoord: Vrijwel iedereen, vooral diegenen die denken dat het hen niet kan overkomen.
Toelichting: het enige dat nodig is om in zo’n groepering te belanden, is het vermogen om ergens voor te vallen en ervoor te gáán, zogezegd. Het aanbod van de groepering kan van alles zijn, van zakelijke kansen tot en met sport en van gezondheidszorg tot en met religieus geloof.
4
Wat kan ik doen om te controleren of mijn dierbare misschien in handen van een kwalijke groepering is gevallen?
Antwoord:
Blijf steunend contact houden en vermijd pijnlijke onderwerpen.
Verdiep u in alles wat u kunt vinden over hoe dwingende groepen te werk gaan en welke effecten deze activiteiten hebben op de deelnemers.
Zoek op het internet naar informatie, evaluaties, etc.
Mocht uw duistere vermoeden bevestigd worden: deel dan, wanneer de kans zich voordoet, met uw dierbare iets over een _andere_ groepering, zodat uw dierbare eerst kan denken ‘goh wat erg voor die mensen’, en pas daarna ‘heee maar die methodes die in die docu genoemd werden, daar herken ik er ook een paar van…’
Blijf steunend contact bieden. Wie erin verzeild raakt, kan er alleen uit wanneer de omgeving _niet veroordelend_ optreedt.
5
Maar er vallen toch zeker niet zo vaak doden? En het gebeurt toch niet met kinderen?
Antwoord: Daar waar misstanden zijn vallen ook weleens doden, en ja het gebeurt uiteraard ook met de kinderen in zo’n groepering.
Toelichting:
De kinderen zijn nu eenmaal de meest kwetsbare deelnemers, en wanneer zij binnen de groepering geboren zijn kan het zijn dat niemand weet van hun bestaan. Daarnaast is het niet moeilijk om kinderen van de radar te laten verdwijnen. Ruinerwold is een goed voorbeeld, maar ook het gezin dat recent in Spanje werd aangetroffen.
Het is niet moeilijk om voorbeelden te vinden van dodelijke slachtoffers van de activiteiten binnen gesloten groepen. Ontgroeningen, religieuze offers, eerwraak, liquidaties, huiselijk geweld, Canadese kostscholen, Jonestown
Dit zijn zomaar een paar voorbeelden die me te binnen schieten.